Nesta semana, distintos cursos estiveron traballando na horta, fancendo labores de limpeza e botando o millo corvo, así cando medre, alá para outubro, poderemos alimentar ás nosas galiñas de Mos.
O millo é unha planta da familia das gramíneas, orixinaria de América, que chegou á zona do Morrazo arredor do ano 1618 co nome de maíz (adaptación de mahís). Pero este nome non prendeu en Galicia e comezóuselle a chamar co mesmo nome que o cereal que acabaría substituíndo, o millo. E para distinguir un do outro, o vello recibiu diversos nomes como: paínzo, millo miúdo, millo dos paxaros…
O millo pode presentar diferentes cores debido ao proceso de polinización, pois cada pistilo producirá un gran e, se reciben pole de estames de plantas diferentes e de cores diversas, a mazaroca “pintarase” de diferentes cores.
Os grans máis escuros son os que máis compostos antioxidantes teñen.
Este millo tamén é especial polas súas características xenéticas que fan que se adapte moi ben a terreos duros nas que outros cereais non crecen, polo que se emprega como cultivo de transición entre as zonas boscosas e os terreos de cultivo, ademais de servir como protección contra as aves depredadoras como o corvo.
Co paso do tempo, e a aparición de millos híbridos que se adaptaban a calquera terreo e clima, o cultivo do millo corvo descendeu, pero non desapareceu grazas ás xentes que seguían cultivándoo xa como cultivo de transición, xa para obter a súa fariña, ingrediente principal das filloas de sangue de porco, da bola de nadal, de certo modo tradicional de facer os chourizos…
Para evitar a súa desaparición, a Asociación Cultural Meiro (Bueu) leva dende 1997 traballando para recuperar o millo corvo tanto para nós como para as xeracións futuras. Durante todo o ano coidan do millo, un arduo traballo que vai desde a sementeira na primavera ata a recollida a finais do inverno e na que colaboran tamén os veciños.
Comentarios
Publicar un comentario